నా బాధల్లా ఒక్కటే. ఈ కాలంలో ఎవరికీ నిజంగా వాళ్లకేం కావాలో తెలియదు. జీవిత పరమార్థం ఏమిటో అసలే ఆలోచించడం లేదు. ముందుతరాల కోసం డబ్బు కూడపెట్టడంలో బిజీగా ఉంటున్నారు. ముందు తరాలకు డబ్బు ఒక్కటే ఇస్తే చాలా? డబ్బుకు మించిన సంపద లేదా? నేను సంతోషంగా ఉంటూ ముందు తరాలను సంతోషంగా ఉంచే మార్గం ఏమిటనే జిజ్ఞాస ఎవ రిలోనూ లేదు. చివరకు కోళ్లు, పశువులు కూడా వాటి పిల్లలను ఒక దశ వరకే పెంచుతాయి. ఆ తరువాత వాటిని స్వతంత్రంగా వదిలేస్తాయి. మనం మాత్రం పిల్లల్ని అంటిపెట్టుకొని, వాళ్లను గొప్పగా పెంచుతున్నాం, చదివిస్తున్నాం, వాళ్లను బాగుచే శాం అన్న అనుభూతిలో పరవశించి పోతాం. చివరకు మనం ఎటుపోతున్నామో తెలుసుకొనే లోగా పుణ్యకాలం పూర్తయిపోతుంది. బతుకు బండి లాగేందుకు మనకున్న సమయంలో 25 శాతం కేటాయిస్తే చాలు.
మిగిలిన 75 శాతం సమయాన్ని ఆత్మాన్వేషణకు, పరహితానికి ఉపయోగిస్తే మనం, మనతో పాటు సమాజం కూడా బాగుపడుతుంది. దురదృష్టవశాత్తు ఇప్పుడంతా నిజమైన జీవితలక్ష్యానికి దూరంగా ప్రయాణిస్తున్నారు. భక్తి, ఆధ్యాత్మికం అనేవి ఈ కాలంలో మనసు లోపలి నుంచి పుట్టడం లేదు. అసలు మనసు లోపలి పొరల్ని తాకే ఏ విషయం కూడా రుచించని కాలం ఇది. ఈ తరుణంలో ఆత్మశోధన కోసం ఓ చోట కూర్చొని ఆన్వేషించే ఓపిక ఎవరికి ఉంటుంది? ఓ నలుగురు మంచి సాధకుల్ని భావితరాలకు అందిస్తే ఈ యోగాలయం స్థాపన సార్థకం ఆవుతుందని నాలుగు గదులు కూడా కట్టించాను. బహుశా ఈ కాలంలో అది సాధ్యం కాకపోవచ్చునేమో! ఆ పరమాత్మ నాకు ఇంతవరకే అవకాశం ఇచ్చాడనుకుంటాను. ఒక్కటి మాత్రం నిజం.. నిజమైన ఆధ్యాత్మిక భావాలు రగలనిదే ఏ జీవితంలో కూడా నిజమైన ఆనందం నిండదు. ఏ ఒక్కరి బతుకూ పండదు. అలాంటి ఆధ్యాత్మిక చేతనను రగిలించే వారు.. దాన్ని అందుకొనే వారు మెరుగైన సమాజానికి చాలా అవసరం.
-swaami dheerananda
No comments:
Post a Comment